وقت بخیر،

به طور کلی هزینه‌هایی که به ایجاد جریان منافع اقتصادی در آینده مربوط می‌شوند قابل انتساب به دارایی (موجودی کالا، دارایی‌های ثابت مثل ساختمان و ماشین‌آلات، نرم‌افزار و ….) هستند.

به عنوان مثال زمانی که فعالیت واحد انتفاعی تولید نرم‌افزار است، هزینه‌های حقوق و دستمزد برنامه‌نویسان را ‌می توان به دارایی نامشهود تخصیص داد. یا زمانی که برق محل کارخانه در جهت احداث سوله یا ساخت ماشین‌آلات مصرف می‌شود قابل تخصیص به این قبیل دارایی‌هاست.

مواردی از قبیل مخارج ثبتی یا دستمزد نگهبان کمتر قابلیت انتساب به دارایی‌ها را دارند و در دوره مربوط هزینه می‌شوند.